Het eerste deel van Nederland’s Patriciaat verscheen in 1910, als een in blauwe band gestoken tegenhanger van de zeven jaar eerder begonnen, succesvolle uitgave van Nederland’s Adelsboek. Sindsdien bestaan er twee afzonderlijke series van de bekende Rode en Blauwe boekjes. Nu zou hierdoor kunnen worden verondersteld dat in Nederland’s Patriciaat aanzienlijke, doch alleen niet-adellijke families staan beschreven. De werkelijkheid is iets genuanceerder. In het voorwoord van het eerste deeltje schreef de redacteur: “Van meer dan honderd adellijke familieën in Nederland toch, bestaan takken welke niet tot den adel van het Koninkrijk behooren, terwijl vele aanzienlijke geslachten met den adel zijn vermaagschapt […].” Het was dus het uitgesproken streven om in Nederland’s Patriciaat óók de genealogieën op te nemen van burgerlijke takken van de in de Nederlandse adelstand verheven geslachten. Dit bleef niet zonder resultaat: van de circa 1800 families in de Blauwe boekjes zijn er 95 waarvan de adellijke takken staan beschreven in de Rode boekjes.